Dan is het nu de blogbeurt van Maya! Zij is de laatste toevoeging aan het hondenbestand. Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling want 3 honden is erg veel hond. Zeker als het van die grote zijn. Maar Dave’s ouders zochten een nieuwe pup (dat is Toby geworden) en toen heb ik ook even gekeken op de site van Tierheim Kranenburg (aanklikken op eigen risico) en daar stond Maya bij. Dit was haar foto: 11 jaar oude herder zoekt nieuw tehuis.
Ik was gelijk verkocht en ik voelde aan dat ze helemaal bij het huidige huisdierenbestand zou passen. Dave is te lijmen met een natte vinger als het gaat om nieuwe huisdieren dus de knoop was snel doorgehakt. Dit was de allereerste uurtje dat ze bij ons was.
Maya had al een hele voorgeschiedenis natuurlijk. Geboren in 2001, in Spanje, waar ze waarschijnlijk heeft gezworven en ook wel puppies moet hebben gehad. Ze heeft namelijk ook een heel sterk moederinstinct voor alles wat jong en klein is, ook als het konijntjes of vogeltjes zijn. Die worden bewaakt, en optioneel wat afgelikt als ze zielig zijn.
In 2004 is ze naar Duitsland gehaald, daar heeft ze een tijd bij mensen gewoond, die haar op een gegeven moment weer naar de opvang hebben gebracht. Geen idee waarom want ze is een heel gemakkelijke hond. Die hebben haar waarschijnlijk ook slecht behandeld, want ze was voor veel dingen bang: harde geluiden, voeten, deuren, de vliegenmepper en het omdoen van haar halsband. Wij waren gewend om onze honden “voetaai” te geven en die rollen dan gelijk op de rug. Maya schrok zich dan een ongeluk en rende direct weg. Inmiddels is dat gelukkig veranderd.
Ze heeft toen kort bij een ander paar gewoond. Die hadden haar angst voor de halsband zo opgelost dat ze hem nooit meer afdeden. Ze had zo’n dikke leren rol (loszittend) de hele tijd om. Haar vacht was daar helemaal weg gesleten. Helaas zijn die beide mannen allebei binnen 3 weken allebei overleden door ziekte. Toen was Maya weer alleen. Vandaar dat ze droevig kijkt op haar intake foto denk ik.
Inmiddels woont ze alweer 3 jaar bij ons. Ze is enorm relaxed naar andere dieren, ze laat Tinka rustig wat bazen. Alleen als Tinka op haar stapt, krijgt ze een snauw. Maya speelt helemaal niet met speeltjes of een bal, dat heeft ze waarschijnlijk nooit geleerd. Ze speelt wel met Akkie, een soort lomp stamp-spel met veel gegrom. Akkie vindt dat ook leuk en dan wordt het een gek dansje.
De katten interesseren haar niks. Dat gaat dus ook prima, vooral dutten kont aan kont.
We hebben de meeste van haar angsten kunnen wegnemen. Ze is nu blij als ze de halsband ziet, want dan gaan we wandelen! Ze hobbelt graag mee, altijd voorop, en soms gaat ze even in een onelegante galop. Ze is nu 14 jaar en nog ongelooflijk fit voor haar leeftijd. Zeker voor een grote hond, ze is ook de zwaarste met haar 33 kilo.
Ze loopt ook meerdere keren per dag de trap op en af, de vrouw volgen. Dat is wel haar tic: het is mama’s meisje. Waar ik ben, is zij ook. Als ik een dagje weg ben, is ze hele dag van de leg. Als er een autodeur open staat, stapt ze er gelijk in. Ook bij wildvreemde auto’s! Dat is altijd even opletten, net als met openstaande deuren, garages en schuren. Hop, ze gaat kijken wat er is en dan kun je roepen wat je wilt. Eigenwijze ouwe muts loopt gewoon door.
Verder zijn haar hobbies: dooie hond op de oprit spelen:
Rollen in vieze dingen:
En kijken naar de kippen- en/of schapenshow. Zo kan ze een kwartier blijven zitten kijken…
Tot slot, als je overweegt een nieuwe hond te nemen, adopteer een ouder dier. Neem in elk geval nooit een rashond. Het asiel zit er vol mee en bij Tierheim Kranenburg hebben ze bijvoorbeeld veel honden uit Spanje. Ik had wel eens gelezen dat zo’n dier dat een tweede kans krijgt dankbaar is. Dat leek me overdreven, maar ik heb het bij Maya zo ook zo ervaren.
