Het is alweer een stukkie in 2016, maar evengoed nog de beste wensen! Dat het maar een goed, gezond en creatief jaar mag worden. Zoals elk jaar ben ik weer blij dat de feestdagen voorbij zijn en het leven weer normaal wordt.
Het jaar begint wel anders want Dave is op deze maand begonnen aan zijn nieuwe baan! Hij heeft een leuke baan gevonden in ICT (network & security), zijn eigen vakgebied. Het is voor iedereen natuurlijk behoorlijk wennen want we hebben jaren samen gewerkt, maar soms moet het roer om. 🙂
De honden vinden het maar heel matig dat de baas ineens vertrekt voor dag en dauw. Vooral Akkie moet er erg aan wennen, dat is echt het hondje van de baas.

En over honden gesproken, helaas is Maja gaan hemelen op oudejaarsdag. Dat was een behoorlijk shock voor ons want het ging heel plotseling.
’s Ochtends was ze nog gewoon mee wandelen, met z’n allen, en later die ochtend kreeg ze ineens een soort beroerte of toeval. Ik was erbij en zag gelijk dat het foute boel was. Ze kon niet meer gaan staan en ging ook erg speekselen.
Ze had geen pijn maar de achterhand deed het ineens niet meer. We hebben de dierenarts gebeld en die kon gelukkig ook vrij snel komen. Die bevestigde ook dat het een aflopende zaak was.
Voor Maja was het natuurlijk een mooie dood. Ze heeft tot op de laatste dag gewoon haar bekende hondeleven gehad, zonder problemen of klachten. En toen was het op. Ze is heel rustig en snel ingeslapen.

Voor mij heel erg wennen want ze liep mij altijd de hele dag achter de kont aan, trap op trap af, dat maakt haar allemaal niks uit. Waar ik was, was zij. Met haar harde nagels op de tegels of laminaat te krassen, duidelijk gesnurk en silent but deadly scheten.
Een heel gemis.

Een plaatje van de typische stand van zaken: Maja en Douwe hard aan het werk bij de vrouw op kantoor.

Maar het is goed zo. Toen ze bij ons kwam, nu 4 jaar geleden, was ze al 11 jaar en we wilden haar een fijne oudedag bezorgen. Nou dat is gelukt en daar zijn we trots op.

Ze is bijna 15 jaar geworden, ongelooflijk oud voor zo’n grote hond. Ze was een krasse tante die graag mee ging wandelen. Tot op het laatst liep ze ook nog gemakkelijk een wandeling van een uur mee.
We houden het nu bij twee honden. Drie is namelijk wel veel hond, en ook niet zo gemakkelijk met het wandelen. Tinka is nu 10, kan hopelijk nog jaren mee, en Akkie is 6. Dus piepjong. 🙂

Ik weet zeker dat je in de hondenhemel ook overheerlijk in eau-de-dode-mol kunt rollen!