Ik had vorige week gehoord dat er nodig weer eens een huisdiertjes-blog moest komen (bedankt Sietske!), dus daar voldoe ik dan graag aan he. In dit winterse weer heb ik niet veel spannende foto’s gemaakt, maar natuurlijk wel in archief! Deze keer over Tinka, onze herder-kruising, een mix Groenendaeler, hollandse herder en duitse herder. Alle nestgenootjes waren zwart, Tinka het enige blondje. Het was een enorm schrieltje, the runt of the litter eigenlijk, maar Dave had haar uitgekozen.
De mand was op de groei gekocht…
Happen naar de baas!
Ze kan zichzelf altijd heel goed vermaken. Als er niemand wil spelen, dan speelt ze zelf wel. Hier met een botje in een ouwe emmer. Toen ie er op een gegeven moment los geraakt was, gooide ze hem er zelf in, en ging er dan met de emmer hollen tot ie er weer uit vloog. LOL!
Later vulde ze de mand toch weer aardig uit.
Helaas bleek Tinka ook het gevreesde probleem met de heupen te hebben: heup dysplacie. Haar beide ouders blijkbaar niet, maar ja, daar koop je niks voor. Haar heupgewrichten zijn min of meer misvormd, de vatting voor de kogel van het gewricht lijkt wel half. Na veel geklooi, het was onze eerste hond, zat ze al vrij snel aan de medicijnen, pijnstillers. Het is mooi dat het bestaat, maar ze was nog geen jaar oud. We zijn ermee naar de orthopeed in Wageningen geweest. Die had niet gedacht dat Tinka nog zo goed kon lopen, nadat ze de röntgenfoto’s had gezien.
Lang verhaal kort, kunstheupen zagen we niet zitten: heel duur, kost heel veel tijd en 2 jaar revalidatie (1 jaar per kant) is lang op een hondenleven.
Nadat ik via het duitse herderforum had gehoord over goudacupunctuur, hebben we daarvoor besloten. Dat is een soort alternatieve pijnbestrijding die energetisch werkt. Het verbetert dus niks aan de situatie maar de hond heeft minder pijn.
Een behandeling kostte – destijds – zo’n 600 euro voor 2 kanten, en het is niet belastend voor de hond. Alleen een kort roesje en een half uur later kon ze weer mee naar huis. Zo zag het er toen uit.
Je ziet de gouden staafjes duidelijk zitten, dus sindsdien is ze ons gouden hondje.
Het hele eieren eten is natuurlijk WIE het doet, het komt erg precies. Wij zijn daarvoor naar een duitse dierenarts, Erhard Schulze, gegaan, die zo’n beetje de grondlegger van dit principe is binnen Europa.
En werkte dit dan? Ja als een tierelier! Binnen 6 weken kon ze duidelijk van alles beter, zoals lopen en opstaan, maar ze werd ook flexibeler. De mensen in het park in Tiel waren van te voren heel sceptisch, maar voor iedereen was de verbetering duidelijk te zien. En honden doen niet aan het placebo-effect.
Hieronder zie je hoe goed ze loopt.
Van de behandeling heeft ze al jaren plezier. Afgelopen september is ze 9 jaar geworden. Sinds haar 8e krijgt ze er wel weer pijnstillers bij, maar ze is nu een senior hondemeis en dan is dat niet erg. Ze heeft het ruim 5 jaar zonder kunnen doen, dankzij de goudacupunctuur! Om ervoor te zorgen dat je hond verminderde kans op dit soort problemen heeft, neem in elk geval nooit een rashond.
Ze heeft nog altijd veel schik in het leven. Haar grootste hobbies zijn in de weg liggen en door de viezigheid rollen. En balletjes natuurlijk!
Naschrift 8 februari 2018
Tinka is nu 12,5 jaar en still going strong. Ze kan nu niet meer zo hollen en ook wandelen niet al te ver. Dus hebben we sinds vorig voorjaar een hondenkar!
Dat is het ei van Columbus. Ze kan gewoon mee met de wandeling, want Akkie wil natuurlijk wel verder lopen dan alleen op en neer. En als we alleen met Akkie gaan, dan is ze zo sneu. Dus nu loopt ze mee, zo ver ze kan en dan geeft ze zelf aan dat ze in de kar wil. Om vervolgens als hare majesteit vervoerd te worden!
Hoi Armande, ze blijft een prachtige dame en ze lijkt zoveel op de herder mix die we vroeger hadden.
Exact dezelfde kleur, eigenschappen, trekjes en tick’s.
Inclusief het in de weg liggen. 🙂
haha het is een lekkere wollebol! Ik ben heel blij dat in prima gezondheid nog bij ons is. Toen ze jong was, hebben we vaak te horen gekregen dat ze zeker niet oud zou worden omdat we haar dan zouden moeten laten inslapen… niet dus.
Ja hoor, dit bedoelde ik!
Prachtige dame inderdaad. En wat een snoepie, als pup in die grote mand.
Wij hebben ook eens een ballengek gehad, een Rottweiler die 13 is geworden. Daar ben ik mee op Flyball geweest. Geweldig, zo’n veuls-te-grote, onhandige malloot tussen de kleine wendbare teckels en terriers. Want enige snelheid was natuurlijk ver te zoeken, al was het fanatisme om die bal te pakken er echt niet minder om!
Als je maar lol hebt he, dat is het motto van de meeste honden!
Oow wat grappig, wij hadden een kruising witte herder x bouvier, ook mee op flyball gezeten. Erg leuk inderdaad tussen al die kleine hondjes hihi
Douwe, je hebt weer enorm je best gedaan. Helemaal de Tink alleen in een blog met prachtige foto’s; jijzelf en je familie helemaal op de onzichtbare achtergrond 😉 complimenten van ons allemaal. Wat een lieve Tinka zeg zowel klein als groot. Hoop dat ze nog heel lang van haar lekkere leven geniet. Hee pssst doe jij weleens in die mand liggen?
Jaaa ssst, ik vind het eigenlijk MIJN mand, maar ik dacht, ik begin er niet over…
Ik had nog nooit gehoord van die behandelmethode. Goed van jullie zeg, dat jullie die keuze hebben gemaakt.
Na zo’n zware operatie moet ook nog maar blijken of het helpt en hou zo’n jonge flierefluiter nou eens maanden rustig pff
Fijn dat het zoveel jaren zonder pijnstilling heeft geholpen
Ja nu hoefde ze zich niet in te houden, ze had er gelijk profijt van. En omdat ze nu minder pijn had, ontwikkelden de spieren in haar achterhand ook beter.